It's the final countdown

Weer een week voorbij. Op het moment dat ik deze blog schrijf is mijn laatste week op Deledda International School en in Genua aangebroken. Helaas is het voor mijn gevoel veel te snel voorbij gegaan en was ik liever nog langer hier gebleven. Aankomende vrijdag vlieg ik weer terug naar Nederland en vanaf waar ik dit keer voorlopig ook niet meer weg zal gaan. Het avontuur is voorbij gevlogen, maar het is nog niet voorbij.

Verder naar de afgelopen week nu. Op maandag begon mijn week met het teruggeven van de resultaten aan de leerlingen van MYP1 voor de toets van de week erop. Over het algemeen was deze best goed gemaakt met maar enkele leerlingen die een onvoldoende gescoord hadden. Bij de toets was wel goed terug te zien dat de niveaus van de leerlingen binnen de klassen erg verschilt omdat ze alleen op Engels-niveau geselecteerd zijn. Dit heeft in de afgelopen weken dan ook veel differentieren en omgaan met verschillen van mij gevraagd (komt onderwijskunde toch nog uitermate van pas). Dit deed ik meestal door extra uitleg in te plannen, scaffolding opdrachten te ontwerpen en mijn verhalen wanneer nodig aan te passen, te versimpelen of te ondersteunen met tekeningen op het boord. Aan de goede punten te zie heeft dit gelukkig ook geholpen ten opzichte van laatste toets voor mijn komst waarbij een groot aantal leerlingen een onvoldoende hadden. 

In Italië, dit heb ik zowel bij mijn eigen klassen als bij die van de docenten die ik observeer gemerkt, zijn de leerlingen over het algeneen doodsbang voor toetsmomenten. Het maakt niet uit hoeveek voorbereiding ze hebben, in welke jaarlaag ze zitten of wat voor toets het is, maar alle leerlingen zijn als de dood voor een beoordeling. Waar de meeste Nederlandse leerlingen zeuren over wanneer de docent nu eindelijk de punten heeft, zijn de Italiaanse leerlingen ook doodsbenauwd voor het terugkrijgen van resultaten en stellen dit net zoals het toetsmoment het liefst zo lang mogelijk uit.

Hier was ik me bij de les van maandag van bewust en dus besloot ik om in plaats van het gelijk beginnen met het nabespreken van de toets, de les eerst te beginnen met een werkvorm/spel. De werkvorm heette Gossiping en hij ging ongeveer zo. De leerlingen werden opgedeelt in teams van 4 of 5 en werden in een bepaalde volgorde gezed. Leerling 1 moest naar mij komen en kreeg 4 minuten om een stuk tekst over de stof van de vorige week met 20 dikgedrukte woorden zo goed mogelijk te onthouden. Terwijl de andere leerlingen hun oren dicht deden, gaf leerling 1 binnen 2 minuten de informatie door aan leerling 2 die het na de 2 minuten weer doorgaf aan leerling 3 enzovoort. De laatste leerling kreeg na het luisteren 2 minuten de tijd om zoveel mogelijk informatie op te schrijven en alle dikgedrukte woorden die door kwamen waren een punt waard. Dit spel zorgde ervoor dat de leerlingen hun geheugen konden trainen en testen om zich zo beter bewust te worden van waar ze nog aan moeten werken in dit aspect. Hierna hebben we de toets besproken.

Tijdens de tweede les van de week heb ik het met de leerlingen gehad over Augustus en hoe hij alle macht naar zich toe kon trekken. Voor deze les zijn we begonnen met het verhaal van Romulus en Remus (ondersteund door plaatjes) met de vraag aan de leerlingen om de connectie tussen het verhaal en Augustus te vinden (hint: Augustus huurde de schrijver Livius in om het verhaal te schrijven). Nadat we wat verder gepraat hadden over de methodes die Augustus gebruikte om meer macht te krijgen had ik ook nog een spel voor de leerlingen waarbij ze momenten uit het verhaal van Romulus en Remus in de juiste volgorde moesten leggen binnen een bepaalde tijd om zo te kijken of ze ook bij het verhaal hadden opgeled. 

Althans, zo zag de les eruit bij MYP1 Green en Blue. Bij MYP1 Red ging het er net iets anders aan toe. Toen de les net was begonnen was er namelijk een brandoefening en moesten we voor bijna de hele les het gebouw uit. Samen met de observerend docent (Cinzia was ziek) heb ik de leerlingen volgens het protocol meegenomen naar het park naast de school nadat ze allemaal achter elkaar aan de school uit liepen. Dit was een hele ervaring om het hele gebouw ontruimt te zien worden, want dan zijn die 500 leerlingen van Deledda plus die van de andere scholen in het gebouw er nog heel wat. Het was nog een heel gedoe om de leerlingen in het gareek te houden want het park is normaal de plek waar ze pauze houden en dus wilden ze allemaal gelijk gaan spelen. Uiteindelijk na 40 van de 55 minuten les mochten we weer naar binnen en zijn we nog even snel door de stof van die les heen gegaan zodat ze niets gemist hadden. De rest van de week was niet heel interessant op school met het observeren bij toetsen en het helpen met de begeleiding van een nieuw historisch onderzoek bij MYP2.

Op donderdag was het mijn plan om nog de laatste bezienswaardigheden hier in Genua te bezoeken, maar dit plan viel helaas zowel letterlijk als figuurlijk in het water toen het flink hard begon de regenen. Dit bleef de hele dag nog zo en dus besloot ik om maar lekker chocolade muffins te bakken voor mij en het gezin.

Op vrijdag zou ik met een docent van de school een trip maken naar het historische deel van Genua. Dit is het grootst overgebleven middeleeuwse centrum in heel Europa en dus wilde ik het graag zien. Toen de dag aangebroken was bleek de docent alleen helaas door familie omstandigdheden toch niet te kunnen en ging ook dit plan niet door.

Hetzelfde gebeurde ook met met plannen om zaterdag naar de karaoke te gaan (dit deden ze blijkbaar niet meer op de plek waar we heen wilden) en met de plannen om zondag naar de antiekmarkt en de bezienswaardigheden van donderdag te gaan (wederom door de regen). Gelukkig maken goede films, pizza, chips, brownies en Baileyz veel goed en heb ik toch nog een leuk weekend gehad.

Op zaterdag hebben we ook nog iets bijzonders gezien. Tegen de eigen geschiedenis in was er namelijk een anti-fascisme protest aan de gang die ik vanuit de woonkamer kon volgen. Het gebeurde allemaal doordat de vice-premier van Italië, de rechtse Salvini, naar de stad kwam om te spreken over zijn anti-immigratie beleid. Het protest begon als een klein groepje in (in mijn ogen redelijk ironische) zwarte t-shirts die een kant van de cetrale weg blokkeerde, maar het breide al snel uit tot een grote groep demonstranten die met spandoeken en rookbommen de gehele straat blokkeerden. Het duurde ongeveer 1 uur voordat ze door de politie weggehaald werden. Toch weer een hele sensatie vanuit het woonkamerraam.

Dat was me toch echt wel weer een weekje en na 3 maanden is er nog steeds geen week voorbij gekomen waarin ik niets beleefd heb. Volgende week mijn laatste week op de school en in Genua. Ik hou jullie op de hoogte!