Work, work, work, work!

Ik zit alweer over de helft van mijn 3 maanden lange verblijf in Genua heen! Het is vanaf nu nog maar 6 weken dat ik hier ben en voordat ik weer (waarschijnlijk permanent deze keer) naar huis ga. 

De afgelopen week was vooral druk te noemen. Ik heb niet heel veel gedaan op het front van cultuur opsnuiven, maar ben vooral op school bezig geweesd. Ik heb deze week, namelijk 9 uur les gegeven en hiervoor is natuurlijk ook de nodige voorbereiding nodig. Zeker wanneer je zoals ik voor bijna iedere les een activerende werkvorm wilt maken. Gelukkig heb ik op het moment alleen de 1ste en de 2de jaarlaag van 3 klassen ieder en dus hoef ik per 3 lessen maar 1 les te ontwerpen. Scheelt toch weer wat tijd.

Bij de eerstejaars heb ik deze week een soort thema weekje ontworpen. In de geschiedenislessen ben ik momenteel met deze klassen bezig met de Romeinse Republiek. Hierbij hebben we ook een tijdje gesproken over de manier waarop de politiek in deze Republiek werkte met onderwerpen als de Consuls, de Senaat, enzovoor enzovoort. Omdat dit toch vrij saai is en soms een beetje in de categorie 'De ver van je bed show' valt, vond ik het een goed plan om het wat levendoger te maken. Hierom heb ik voor deze afgelopen week besloten dat de eerstejaars zelf in de huis zouden kruipen van de oh zo belangrijke Senaat en zouden stemmen en debateren over wetten. Hierbij namen Cinzia en ikzelf de rol van consuls op ons om te zorgen dat we het gesprek een beetje in goede banen konden leiden. Het moest natuurlijk wel authentiek lijken en dus werden alle tafels in een u-vorm gezet, de leerlingen een bepaalde manier van binnenkomen aangeleerd, regels voor de besprekingen opgezed en natuurlijk op gestaan wanneer ze iets wilden zeggen.

Het spel was een groot succes! Cinzia heeft het ook gelijk in het curriculum voor volgend jaar opgenomen en heeft van delen van het spel foto's gemaakt zodat ze ze niet zou vergeten voor volgend jaar, voor het geval dat ze het niet voor elkaar krijgt om mij te overtuigen om terug te komen. Het spel heeft wel veel werk gekost en ook de begeleiding was een hele taak opzich, maar het was de moeite zeker waard en de leerlingen vonden het zo leuk en interessant dat we het project hebben verlengt tot en met afgelopen maandag. Een geslaagd ontwerp dus.

Verder heb ik deze week ook de tweedejaars les gegeven, wat vanaf nu ook een standaard iets wordt gelukkig. Bij hen was het onderwerp: de Conquistadores. Dit vonden de leerlingen zeer interessant, vooral het deel over hoe ze 90% van de oorspronkelijke bevolking uitgeroeid hebben door een paar niesjes. Toch bijzonder dat dat toen kon.  Volgende week zal ik bij deze klassen verder gaan over dit onderwerp in de vorm van een spel ( gebaseerd op een spel dat ik gespeeld heb op de HAN tijdens de meeloopdag) waarbij de leerlingen opgedeeld worden in Inca's en Conquistadores en de Conquistadores de Inca's moeten proberen christelijk te maken. Ik ben heel benieuwd hoe dat gaat.

Toch moet er, ondanks al het harde werk, ook tijd zijn voor ontspanning. Deze week is dat gekomen in de vorm van een oude vriend uit mijn jeugd: de Nintendo WII. Sara en ik hebben hier thuis heerlijk vredig op zitten spelen. Of nou ja... Vredig? Misschien niet echt het goede woord voor samen Bordspeleiland spelen op WII Party en elkaar keihard uitlachen wanneer de ander een missie niet haalde of in de vulkaan belande. Het was in ieder geval leuk. Een andere favoriet van ons is Just Dance. Hier hebben we vrijdag een heel toernooi in gehouden om te kijken wie van ons beter was. Hint: It was me. Anna probeetde op een moment ook mee te doen, maar haar lichaam protesteerde bijna gelijk en de volgende dag had ze overal spierpijn. Misschien toch niet zo'n strak plan.

Helaas ben ik zondag ook flink verkouden geworden, nadat Sara al de hele week aan het niezen en hoesten was. Iets minder toch wel. Maar daar laat ik me natuurlijk niet door stoppen en dus ben ik zondag op pad gegaan naar de antiekmarkt waar ik een maand geleden ook was. 'S ochtends was ik er namelijk achter gekomen dat dit een maandelijks ding was. Deze keer was hij 3 keer zo groot als vorige maand en dus waren er nog veel meer interessamte spulletjes. Helaas heb ik dot maal niets kunnen kopen, omdat de dingen waarin ik geintreseerd was flink aan de prijs waren. Beetje jammer. 

Na 2 uur daar rondgelopen te hebben besloot ik om de metro naar huis te nemen, omdat ik toch wel wat suf en duizelig werd van de verkoudheid. Toch een goed systeem al mogen de automaten wel een update gebruiken, zodat ze ook bankpasjes accepteren in plaats van alleen muntgeld of 5 en 10 eurobiljetten. Ik kocht mijn kaartje en ging in de metro zitten. Beetje om mij heen kijken naar de mensen in de metro, beetje het nieuws lezen op mijn mobieltje en dan ben je zo thuis. Althans... normaal is dat zo. Na een tijdje begon ik te denken dat er iets niet klopte. We reden al 5 minuten door een tunnel terwijl die normaal maar 2 of 3 minuten lang zijn. Wat bleek! Ik had niet opgeled en was te lang in de metro blijven zitten. Ik had mijn stop dus gemist! In plaats van uitgestapt te zijn bij het voorlaatste station Dinegro, was ik onderweg naar het laatste station Brin. Het enige station dat niet op loopafstand van de bewoonde wereld is. Toen ik mijn fout realiseerde rende ik op Brin snel uit de metro, naar beneden en weer omhoog naar het andere perron voor de metro terug naar de stad. Ik vond wel nog 50 cent onderweg, wat toch een kleine vergoeding was en gelukkig kwam de metro binnen 3 minuten langs om me bij het goede station af te zetten. Omdat ik het niet wilde risceren dat ik weer verkeerd zou gaan , heb ik het laatste deel van mijn reis naar huis toch maar even de stijle en hele hoge en lange trap naar de top van de heuvel genomen in plaats de bus. Toch weer wat meegemaakt moet ik zeggen. Ik hoop dat dat me niet meer gebeurd.